Çok eskiden beri, daha Yazıhane'de yazarken kahve eşliğinde sabahları İnan Özdemir okumak en büyük keyiflerimden biriydi. Eski yazılarını her yerde arardım onu daha çok okuyabilmek için. Yazıhane Yıllık kitabındaki en sevdiğim yazılar arasında da elbette onun yazıları vardı. Nobel sonrası okuyup hayran kaldığım Annie Ernaux ile yaptığı röportajdan çıkardığı muhteşem yazı da en az Annie Ernaux kitapları kadar değerli oldu benim için. Amerikan Mutfak'ta Kaan Kural ile ikisini o masada kahve içerken görmek güneşli bir cumartesi sabahına uyanmak gibi her zaman.
Her şey bir yana, bu çağda bir blog açılmasına bu kadar sevineceğimi düşünemezdim. Umarım bir de kitaplaştırır ileride bu yazıları ve onu takip edenler olarak imzalı olarak o kitabını koyabiliriz kitaplıklarımıza.
Kalemi keskin, ömrü uzun olsun. Bol bol yazsın. Ve tıpkı bu yazıda dediği gibi biz de arkadaşlarımıza ''Okudun mu?'' diyelim.
Nasıl teşekkür etsem az olacak bu satırlar karşısında ama yine de elimden geleni yapmak istiyorum.
Bu meslekte geçirdiğim uzun senelerin sonunda benim de fark ettiğim gerçek şu oldu. Bir yazı yazmak, o yazının sadece iki-üç gün değil, yıllarca insanların aklında ve kalbinde kalması, bazen ben unuttuğumda bile alıntılarla ve anmalarla yazıyı hatırlatmaları gerçekten en büyük onur. O kadar program çektim, o kadar maç anlattım, hiçbiri yazı neticesinde insanlarla kurduğum bağ kadar derin hissettirmedi. Belki bir yazı bazen bir programın 10'da 1'i kadar görülüyor ama o bağın kuvveti programdan 10 kat daha güçlü oluyor. Bunu en iyi anlamamı sağlayanlardan biri de sizsiniz. Bu güzel satırlarınızı unutmayacağım. Masaya yorgun şekilde oturduğumda ve "Ya acaba yazmasam mı?" diye hissettiğimde hep aklıma bu satırlar gelecek.
“Mesela o finalden birkaç gün önce, Recep Tayyip Erdoğan’ın ziyaretini fırsat bilip “12 Eylül’de inşallah çifte zafer yaşarız” diyen eski TBF Başkanı Turgay Demirel’i unuttuk.”
Gerçekten unutmuşum, bu yazıyı okumasam hatırlamayacaktım muhtemelen. Öyle bir ülkedeyiz ki, federasyon başkanlarının siyasi partilere verdiği açık desteği bile unutabiliyoruz bazen. Bu hatırlatma için teşekkür ediyorum.
Tuhaf bir şekilde hayatımızın en ilginç dönemeçlerinden biriydi o final ve etrafında yaşananlar. Ben de bu sene bir kitaba ufak bir 2010'lar bölümü yazarken hatırladım, yoksa benim de aklımdan çıkmıştı. Oysa ki daha fazla hatırlamak ve hatırlatmak gerekiyor.
Ben teşekkür ederim. Dilerim son satırlarım umutsuzluk aşılamamıştır, belki biraz karamsar bitirdim ama gereksiz bir iyimserlik vermenin de oraya uymayacağını düşündüm.
Dilerim 2032 veya 2036'da efsaneler ile ilgili satırlarınızı yazarken, sizinle aynı jenerasyonun parçası olan bizler, daha umut dolu şekilde sizi okuyor oluruz. Basketbol anlamında muhteşem, yaşadığımız ülkenin durumu açısından ise içler acısı bu yıllara birlikte tanıklık ediyor olduğumuz için teşekkürler... Çocuklarımıza bu yılları anlatırken, sizin satırlarınız hatırlamamızı sağlayan birer referans olacak..
Çok teşekkür ederim güzel sözleriniz için, gerçekten bu övgüler karşısında yanaklarım kızardı ama bir yandan da gurur duydum. Benim de niyetim blogu hem bir günlük gibi kullanmak hem de tarihe ufak da olsa notlar bırakmak. Her şey o kadar hızlı ve o kadar fırtınalı geçiyor ki yazmadığımız sürece tarihe gerçekten anlamlı bir not bırakmadığımızı düşünüyorum. Bir başka dileğim de buranın sadece benim şahsi günlüğüm olmaması. Hepimizin, binlerce insanın ortak günlüğü, toplumsal hafızası olması. Dilerim başarabilirim, bakalım.
Kulağımda 2000'lerin müzikleri, mesleki anlamda olmak istediğim her şeyin cisim almış olan sizin yazınızı, spor medyasında çalışmak için almadığı eğitim, denemediği şey kalmamış, belki potansiyeli de görülmüş ancak aradığı fırsatı bir türlü bulamamış, artık umutları sönmüş ve 30'una 2 kalmış olan ben, aldığım risklerin altında kaldığım için çalışmak zorunda olduğum ve nefret ettiğim işimden dönerken okudum. Gözlerim dolmuş bir halde hem ülkeme hem kendime üzülürken, torpilin her işte haddinden fazla önemli olduğu ülkemde en azından olmak istediğim yerlerde sizin gibi birilerinin de olması biraz olsun teskin edici. İyi ki varsınız. Olmaya devam ediniz. Sevgiler.
Çok nazik, bir yandan da duygusal satırların için teşekkür ediyorum. Hikâyenin mutlu mesut bir şekilde devam etmesini, hayalindeki işi yapmanı isterdim. Gerçekten bu konuda kendimi çok şanslı hissediyorum ama geri dönüp bakınca spor medyasında çalıştığım 13-14 yılda o kadar parlak insanın bu sektöre girdiğini ve o kadar kötü şartlarda çalıştığını gördüm ki... Teselli gibi düşünme lütfen ama belki de farklı bir yola girmen senin hayatında bambaşka kapılar açacaktır. Belki de işlerin böyle neticelenmesi sana uzun vadede çok daha ilginç bir yaşam getirecektir. 30'u bir son gibi düşünme lütfen, her şey daha yeni başlıyor hepimiz için. Sevgiler.
İnan Ağabey, üniversiteyi yeni kazanmış bir genç olarak bu tarz milli başarılara çok aç bir jenerasyonda doğdum. Bu yaz sezonunun asıl mutluluk kaynağı istediğim bölüme yerleşmektense valla euro2024 oldu. Çünkü belki de ilk defa hayatımda bütün ülkeyi bu şekilde omuz omuza ve enerjik gördüm. Olan biten onca şeye rağmen. Umarım nice böyle maçlarımız turnuvalarımız olur. Hem yazı hem de ortaokuldan beri severek takip ettiğim bir insan olduğun için çok teşekkürler
Ben teşekkür ederim kardeşim. Üniversitede çok güzel yıllar diliyorum sana. Yeniden başarılar elde edeceğimiz, her alanda söz sahibi olabileceğimiz günleri iple çekiyorum ben de. O günleri oturup beklemek yerine belki biz yapabiliriz, sen yapabilirsin, onu da unutma :)
Zevkle okumaya devam ediyorum.. İyiki varsınız.. İyiki uykusuz gecelerde buluşuyoruz... Birde.. Zaten kitap gibi olmuş.. Gelecek olan kitap yazısını merak ediyorum.. Varolun.. Hep yazın..
Roberto Bolano'nun Vahşi Hafiyeler romanı üzerine yazmak istiyorum ne zamandır, uzun süredir okuduğum en ilham verici kitaplardan biri. Ama belki bir klasik film (Malick'in Days of Heaven) üzerine de yazabilirim. O tip bir format düşünüyorum, daha karar veremedim.
Güzel sözleriniz için de çok teşekkür ederim. Desteğiniz çok kıymetli.
Siz benim gibi gençlere ilham veriyorsunuz .Sizin gibiler oldukça bu ülkedekiler de bir bilinç oluşuyor.Bir kişiye bile bu bilinci yükleyebiliyorsanız benim gibi , size teşşekür ediyorum iyi ki varsınız .
İlerde bende bunu kendime bir görev edineceğim. Yaptığım meslekle , basketbola olan aşkımla bir kişiye bile bu bilinci kazandırabilme amacıyla yanıp tutuşacağım . Belki imkanlardan dolayı basketbolla sporla çok ilgilenemeyeceğim ama insanlara bu bilinci kazandırmaya çalışacağım
1) Referandum için seçilen 12 Eylül tarihinin, aslında semboller ve tarihsel referanslarla seçmen bilinçaltına oynamanın sadece yeni bir örneği olduğu,
2) Finalde Durant'in bize karşı attığı şutlar karşısında hissettiğim çaresizlik,
3) Yarı finalde o can alınan-verilen maçta Teodosić'in üçlüklerine benimle beraber muhtemelen çevre evlerden de yüksek sesle sinkaf edilmesi,
4) Curry'nin olimpiyat finalinde son çeyrekteki üçlüklerinin Fransa'nın kazanmasını isteyen biri olarak beni bile üzüntüye garketmesi (Yenebileceklerine gerçekten inanan Fransızları düşünemiyorum).
Çok eskiden beri, daha Yazıhane'de yazarken kahve eşliğinde sabahları İnan Özdemir okumak en büyük keyiflerimden biriydi. Eski yazılarını her yerde arardım onu daha çok okuyabilmek için. Yazıhane Yıllık kitabındaki en sevdiğim yazılar arasında da elbette onun yazıları vardı. Nobel sonrası okuyup hayran kaldığım Annie Ernaux ile yaptığı röportajdan çıkardığı muhteşem yazı da en az Annie Ernaux kitapları kadar değerli oldu benim için. Amerikan Mutfak'ta Kaan Kural ile ikisini o masada kahve içerken görmek güneşli bir cumartesi sabahına uyanmak gibi her zaman.
Her şey bir yana, bu çağda bir blog açılmasına bu kadar sevineceğimi düşünemezdim. Umarım bir de kitaplaştırır ileride bu yazıları ve onu takip edenler olarak imzalı olarak o kitabını koyabiliriz kitaplıklarımıza.
Kalemi keskin, ömrü uzun olsun. Bol bol yazsın. Ve tıpkı bu yazıda dediği gibi biz de arkadaşlarımıza ''Okudun mu?'' diyelim.
Nasıl teşekkür etsem az olacak bu satırlar karşısında ama yine de elimden geleni yapmak istiyorum.
Bu meslekte geçirdiğim uzun senelerin sonunda benim de fark ettiğim gerçek şu oldu. Bir yazı yazmak, o yazının sadece iki-üç gün değil, yıllarca insanların aklında ve kalbinde kalması, bazen ben unuttuğumda bile alıntılarla ve anmalarla yazıyı hatırlatmaları gerçekten en büyük onur. O kadar program çektim, o kadar maç anlattım, hiçbiri yazı neticesinde insanlarla kurduğum bağ kadar derin hissettirmedi. Belki bir yazı bazen bir programın 10'da 1'i kadar görülüyor ama o bağın kuvveti programdan 10 kat daha güçlü oluyor. Bunu en iyi anlamamı sağlayanlardan biri de sizsiniz. Bu güzel satırlarınızı unutmayacağım. Masaya yorgun şekilde oturduğumda ve "Ya acaba yazmasam mı?" diye hissettiğimde hep aklıma bu satırlar gelecek.
“Mesela o finalden birkaç gün önce, Recep Tayyip Erdoğan’ın ziyaretini fırsat bilip “12 Eylül’de inşallah çifte zafer yaşarız” diyen eski TBF Başkanı Turgay Demirel’i unuttuk.”
Gerçekten unutmuşum, bu yazıyı okumasam hatırlamayacaktım muhtemelen. Öyle bir ülkedeyiz ki, federasyon başkanlarının siyasi partilere verdiği açık desteği bile unutabiliyoruz bazen. Bu hatırlatma için teşekkür ediyorum.
Tuhaf bir şekilde hayatımızın en ilginç dönemeçlerinden biriydi o final ve etrafında yaşananlar. Ben de bu sene bir kitaba ufak bir 2010'lar bölümü yazarken hatırladım, yoksa benim de aklımdan çıkmıştı. Oysa ki daha fazla hatırlamak ve hatırlatmak gerekiyor.
Desteğin için teşekkürler Cengizcim.
Maalesef son satırları okurken gözyaşlarıma engel olamadım. Teşekkürler...
Ben teşekkür ederim. Dilerim son satırlarım umutsuzluk aşılamamıştır, belki biraz karamsar bitirdim ama gereksiz bir iyimserlik vermenin de oraya uymayacağını düşündüm.
Dilerim 2032 veya 2036'da efsaneler ile ilgili satırlarınızı yazarken, sizinle aynı jenerasyonun parçası olan bizler, daha umut dolu şekilde sizi okuyor oluruz. Basketbol anlamında muhteşem, yaşadığımız ülkenin durumu açısından ise içler acısı bu yıllara birlikte tanıklık ediyor olduğumuz için teşekkürler... Çocuklarımıza bu yılları anlatırken, sizin satırlarınız hatırlamamızı sağlayan birer referans olacak..
Çok teşekkür ederim güzel sözleriniz için, gerçekten bu övgüler karşısında yanaklarım kızardı ama bir yandan da gurur duydum. Benim de niyetim blogu hem bir günlük gibi kullanmak hem de tarihe ufak da olsa notlar bırakmak. Her şey o kadar hızlı ve o kadar fırtınalı geçiyor ki yazmadığımız sürece tarihe gerçekten anlamlı bir not bırakmadığımızı düşünüyorum. Bir başka dileğim de buranın sadece benim şahsi günlüğüm olmaması. Hepimizin, binlerce insanın ortak günlüğü, toplumsal hafızası olması. Dilerim başarabilirim, bakalım.
Kulağımda 2000'lerin müzikleri, mesleki anlamda olmak istediğim her şeyin cisim almış olan sizin yazınızı, spor medyasında çalışmak için almadığı eğitim, denemediği şey kalmamış, belki potansiyeli de görülmüş ancak aradığı fırsatı bir türlü bulamamış, artık umutları sönmüş ve 30'una 2 kalmış olan ben, aldığım risklerin altında kaldığım için çalışmak zorunda olduğum ve nefret ettiğim işimden dönerken okudum. Gözlerim dolmuş bir halde hem ülkeme hem kendime üzülürken, torpilin her işte haddinden fazla önemli olduğu ülkemde en azından olmak istediğim yerlerde sizin gibi birilerinin de olması biraz olsun teskin edici. İyi ki varsınız. Olmaya devam ediniz. Sevgiler.
Çok nazik, bir yandan da duygusal satırların için teşekkür ediyorum. Hikâyenin mutlu mesut bir şekilde devam etmesini, hayalindeki işi yapmanı isterdim. Gerçekten bu konuda kendimi çok şanslı hissediyorum ama geri dönüp bakınca spor medyasında çalıştığım 13-14 yılda o kadar parlak insanın bu sektöre girdiğini ve o kadar kötü şartlarda çalıştığını gördüm ki... Teselli gibi düşünme lütfen ama belki de farklı bir yola girmen senin hayatında bambaşka kapılar açacaktır. Belki de işlerin böyle neticelenmesi sana uzun vadede çok daha ilginç bir yaşam getirecektir. 30'u bir son gibi düşünme lütfen, her şey daha yeni başlıyor hepimiz için. Sevgiler.
İnan Ağabey, üniversiteyi yeni kazanmış bir genç olarak bu tarz milli başarılara çok aç bir jenerasyonda doğdum. Bu yaz sezonunun asıl mutluluk kaynağı istediğim bölüme yerleşmektense valla euro2024 oldu. Çünkü belki de ilk defa hayatımda bütün ülkeyi bu şekilde omuz omuza ve enerjik gördüm. Olan biten onca şeye rağmen. Umarım nice böyle maçlarımız turnuvalarımız olur. Hem yazı hem de ortaokuldan beri severek takip ettiğim bir insan olduğun için çok teşekkürler
Ben teşekkür ederim kardeşim. Üniversitede çok güzel yıllar diliyorum sana. Yeniden başarılar elde edeceğimiz, her alanda söz sahibi olabileceğimiz günleri iple çekiyorum ben de. O günleri oturup beklemek yerine belki biz yapabiliriz, sen yapabilirsin, onu da unutma :)
sen bir basketbol yorumcusu değilsin sen bir şairsin. iyi ki varsın İnan abi.
Canımsın, çok teşekkür ederim. Bu güzel sözlere hep layık olmak dileğiyle.
Zevkle okumaya devam ediyorum.. İyiki varsınız.. İyiki uykusuz gecelerde buluşuyoruz... Birde.. Zaten kitap gibi olmuş.. Gelecek olan kitap yazısını merak ediyorum.. Varolun.. Hep yazın..
Roberto Bolano'nun Vahşi Hafiyeler romanı üzerine yazmak istiyorum ne zamandır, uzun süredir okuduğum en ilham verici kitaplardan biri. Ama belki bir klasik film (Malick'in Days of Heaven) üzerine de yazabilirim. O tip bir format düşünüyorum, daha karar veremedim.
Güzel sözleriniz için de çok teşekkür ederim. Desteğiniz çok kıymetli.
Kaleminize sağlık.. Merakla bekliyorum
Abi müthiş bir kalemin var gerçekten, sık sık yazarsın umarım.
Çok teşekkür ederim Batuhan, her zamanki gibi desteğin çok kıymetli benim için.
Bir sonraki yazım spor dışı olacak. Kafamda bir kitap yazısı var. Bakalım.
Siz benim gibi gençlere ilham veriyorsunuz .Sizin gibiler oldukça bu ülkedekiler de bir bilinç oluşuyor.Bir kişiye bile bu bilinci yükleyebiliyorsanız benim gibi , size teşşekür ediyorum iyi ki varsınız .
İlerde bende bunu kendime bir görev edineceğim. Yaptığım meslekle , basketbola olan aşkımla bir kişiye bile bu bilinci kazandırabilme amacıyla yanıp tutuşacağım . Belki imkanlardan dolayı basketbolla sporla çok ilgilenemeyeceğim ama insanlara bu bilinci kazandırmaya çalışacağım
Basketbola aşığız
İnan abi bloğunu duyurduğunda biraz unutayım daha sonra okumaya birikmiş şeyler olur demiştim
şimdi bakınca doğum günümde bu yazıyı yayınlamış aşırı mutlu oldum kalemine sağlık
Bu yazıyı okurken aklıma gelen birkaç şey:
1) Referandum için seçilen 12 Eylül tarihinin, aslında semboller ve tarihsel referanslarla seçmen bilinçaltına oynamanın sadece yeni bir örneği olduğu,
2) Finalde Durant'in bize karşı attığı şutlar karşısında hissettiğim çaresizlik,
3) Yarı finalde o can alınan-verilen maçta Teodosić'in üçlüklerine benimle beraber muhtemelen çevre evlerden de yüksek sesle sinkaf edilmesi,
4) Curry'nin olimpiyat finalinde son çeyrekteki üçlüklerinin Fransa'nın kazanmasını isteyen biri olarak beni bile üzüntüye garketmesi (Yenebileceklerine gerçekten inanan Fransızları düşünemiyorum).
Kaleminize sağlık.
Curry’nin bu yaşta her şeyi bu kadar kolay göstermesi halen ilham verici
Her şeyiyle ilham verici. Basketbolu hiç bilmeyen bir insanı 2 dakikada basketbol aşığı yapabilir tek başına.